WYZNANIE WIARY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ WSPÓLNOTY EWANGELICZNEJ „Jezus Jest Panem” W RZESZOWIE

PONIŻEJ PRZEDSTAWIAMY WYZNANIE WIARY KOŚCIOŁA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO W RZESZOWIE „JEZUS JEST PANEM”

1) Wierzymy, że Pismo Święte – Biblia – jest Słowem Bożym, nieomylnym i natchnionym przez Ducha Świętego i stanowi jedyną normę wiary, życia i pobożności.

2) Wierzymy w Boga w Trójcy Świętej Jedynego w osobach Ojca, Syna i Ducha Świętego.

3) Wierzymy, że Jezus Chrystus jest Drugą Osobą Boską istniejącą w dwóch Naturach. W Naturze Boskiej od zawsze jako Jednorodzony Syn Boga zrodzony odwiecznie z Ojca: Bóg z Boga, Światłość ze Światłości. W drugiej – Naturze Ludzkiej poprzez przyjęcie tej natury za własną w akcie Wcielenia Słowa Bożego, gdzie Jezus Chrystus począł się z Ducha Świętego bez udziału mężczyzny i narodził się z Marii Dziewicy.

4) Wierzymy w odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu za grzechy całego świata na podstawie czego jesteśmy pojednani z Bogiem. To zbawienie jest z łaski i za darmo ale korzystają z niego tylko ci, którzy upamiętali się ze swoich grzechów i uwierzyli w Ewangelię.

5) Wierzymy w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa w ciele, w Jego wniebowstąpienie i powtórne przyjście w chwale oraz w to, że tak jak On zmartwychwstał i my również zmartwychwstaniemy i odziedziczymy życie wieczne.

6) Wierzymy, że Bóg jest Stworzycielem wszechświata i stworzył go w sześć literalnych dni.

7) Uznajemy dwa Ustanowienia Chrystusowe: Chrzest i Wieczerzę Pańską.

8) Uznajemy Napełnienie Duchem Świętym. Przeżywanie pełni Ducha Świętego, Jego owoców i darów oraz wierzymy w uzdrowienie chorych jako znak łaski i mocy Bożej.

9) Spotykamy się w każdą Niedzielę trwając w Nauce Apostolskiej, Wspólnocie w Łamaniu Chleba i w Modlitwach, aby rozpamiętywać zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

10) Uznajemy cztery największe wydarzenia chrześcijańskie i w sposób szczególny akcentujemy. Są to: Narodzenie Pańskie, Wielkanoc, Wniebowstąpienie, Pięćdziesiątnica.

POWYŻSZE WYZNANIE WIARY KOŚCIOŁA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO W RZESZOWIE „JEZUS JEST PANEM” JEST ESENCJĄ TEGO W CO WIERZYMY. PONIŻEJ ZNAJDUJE SIĘ OBSZERNY KOMENTARZ DZIĘKI KTÓREMU MOŻNA LEPIEJ ZROZUMIEĆ POSZCZEGÓLNE ARTYKUŁY NASZEGO WYZNANIA WIARY.

KOMENTARZ

do Wyznania Wiary naszego Kościoła

1. Wierzymy, że Pismo Święte – Biblia – jest Słowem Bożym, nieomylnym i natchnionym przez Ducha Świętego i stanowi jedyną normę wiary życia i pobożności:

Pismo Święte jest w pełni wystarczającą, pewną nieomylną normą poznania, wiary i posłuszeństwa, które stanowią o zbawieniu. Jest ono w całości natchnionym przez Ducha Świętego Słowem Bożym. Dlatego oświecenie przez Ducha Świętego jest konieczne do jego właściwego zrozumienia. Pismo Święte, czyli zapisane Słowo Boże zawiera następujące księgi, które dzielą się na Stary Testament i Nowy Testament:

Stary Testament:

Księga Rodzaju, Księga Wyjścia, Księga Kapłańska, Księga Liczb, Księga Powtórzonego Prawa, Księga Jozuego, Księga Sędziów, Księga Rut, 1 Księga Samuela, 2 Księga Samuela, 1 Księga Królewska, 2 Księga Królewska, 1 Księga Kronik, 2 Księga Kronik, Księga Ezdrasza, Księga Nehemiasza, Księga Estery, Księga Hioba, Księga Psalmów, Księga Przysłów, Księga Kaznodziei (Koheleta, Eklezjastesa), Pieśń nad Pieśniami, Księga Izajasza, Księga Jeremiasza, Lamentacje, Księga Ezechiela, Księga Daniela, Księga Ozeasza, Księga Joela, Księga Amosa, Księga Abdiasza, Księga Jonasza, Księga Micheasza, Księga Nahuma, Księga Habakuka, Księga Sofoniasza, Księga Aggeusza, Księga Zachariasza, Księga Malachiasza.

Nowy Testament:

Ewangelia wg Mateusza, Ewangelia wg Marka, Ewangelia wg Łukasza, Ewangelia wg Jana, Dzieje Apostolskie, List do Rzymian, 1 List do Koryntian, 2 List do Koryntian, List do Galatów, List do Efezjan, List do Filipian, List do Kolosan, 1 List do Tesaloniczan, 2 List do Tesaloniczan, 1 List do Tymoteusza, 2 List do Tymoteusza, List do Tytusa, List do Filemona, List do Hebrajczyków, List Jakuba, 1 List Piotra, 2 List Piotra, 1 List Jana, 2 List Jana, 3 List Jana, List Judy, Apokalipsa.

Referencje biblijne: Łk 24,27.44; Dz Ap 2,42; Ef 2,20; 1 Tes 2,13; 2 Tm 3,15-17; Hbr 1,1-2; 2 P 1,19-21.

2. Wierzymy w Boga w Trójcy Świętej Jedynego w osobach Ojca, Syna i Ducha Świętego:

Jest tylko jeden żywy i prawdziwy Bóg. Jest On samoistny i nieskończony w swojej istocie i doskonałości. Tylko On posiada nieśmiertelność i przebywa w światłości niedostępnej. Bóg stworzył niebo i ziemie, świat ludzi i aniołów. Bóg jedyny objawił się jako Jeden Byt w trzech osobach – Ojca, Syna i Ducha Świętego – które stanowią jedność w istocie, mocy i wieczności.

Referencje biblijne: Rdz 17,1; Wj 3,14; Pwt 4,15-16; 6,4-6; 1 Krl 8,27; Ps 90,2; Iz 6,3; 46,9-10; 48,12; Jr 10,10; 23,23-24; Ml 3,6; Mt 28,19; J 1,1-3.18; 4,24; Rz 9,5; 11,35-36; 1 Kor 8,4-6; 2 Kor 13,13; 1 Tm 1,17; Hbr 2,6; 1J 5,8; Ap 1,17-18.

3. Wierzymy, że Jezus Chrystus jest Drugą Osobą Boską istniejącą w dwóch Naturach. W Naturze Boskiej od zawsze jako Jednorodzony Syn Boga zrodzony odwiecznie z Ojca: Bóg z Boga, Światłość ze Światłości. W drugiej – Naturze Ludzkiej poprzez przyjęcie tej natury za własną w akcie Wcielenia Słowa Bożego, gdzie Jezus Chrystus począł się z Ducha Świętego bez udziału mężczyzny i narodził się z Marii Dziewicy.

Jezus Chrystus jest jednorodzonym Synem Bożym – odwiecznym i wcielonym Słowem Boga – który się począł z Ducha Świętego i narodził się z Marii Dziewicy. Posiada dwie natury – boską i ludzką, jest Synem Bożym i Synem Człowieczym. On poniósł śmierć na krzyżu za grzech świata i zmartwychwstał w ciele dla usprawiedliwienia wierzących. Po zmartwychwstaniu Jezus Chrystus wstąpił do nieba i zasiadł na prawicy Ojca, skąd przyjdzie powtórnie. Jezus Chrystus jest jedynym pośrednikiem miedzy Bogiem a człowiekiem.

Referencje biblijne: Wj 3,14; Ps 2,7; 22; 23; 24; 45,7-8; 110,1-4; Iz 42,1; 53; Mt l,23; 28,19; Łk l,31-33.35; J 1,14; 3,13.34; 5,22-23.27; 17,1.6.8.18.21-23.26; Dz 2,33.36; 3,22-23; 10,38-40; 17,31; 20,28; Rz 3,25-26; 8,3.29; 9,5; Ga 4,4. 2 Kor 13,13; Ef 1,22-23; Flp 2,11; Kol 1,19-20; 2,3; 1 Tm 2,5; Hbr 1,2; 2,14-17; 5,5-6; 7,22-26; 9,14-I5; 13,8; 1 J 5,20; Ap 13, 8.

4. Wierzymy w odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu za grzechy całego świata na podstawie czego jesteśmy pojednani z Bogiem. To zbawienie jest z łaski i za darmo ale korzystają z niego tylko ci, którzy upamiętali się ze swoich grzechów i uwierzyli w Ewangelię.

Człowiek został stworzony przez Boga jako istota prawa i czysta. Przez swój grzech utracił pierwotną sprawiedliwość i jego szczęśliwa społeczność z Bogiem została przerwana. Grzech pierwszego człowieka – jako mężczyzny i kobiety – objął wszystkich ludzi i dlatego śmierć stała się udziałem wszystkich. Zbawienie dokonało się przez zastępczą śmierć Jezusa Chrystusa, Baranka Bożego na krzyżu i jest dostępne każdemu człowiekowi z łaski Bożej przez wiarę. Skutkiem zbawczej wiary jest usprawiedliwienie, odrodzenie, usynowienie i uświęcenie. Zbawczej wierze towarzyszą dobre uczynki.

Referencje biblijne: Rdz l,26-28; 3,6.13.16-19; 6,5; Jr 17,9; Rz 3,10-20; 11,13; 5,12-21; Ef 2,8-10; 1 Tm 2,3-5; Tt 2,14.

5. Wierzymy w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa w ciele, w Jego wniebowstąpienie i powtórne przyjście w chwale oraz w to, że tak jak On zmartwychwstał i my również zmartwychwstaniemy i odziedziczymy życie wieczne.

6. Wierzymy, że Bóg jest Stworzycielem wszechświata i stworzył go w sześć literalnych dni.

Bóg jest Stworzycielem świata i stworzył go w sześć dni rozumianych jako 24ro godzinna doba. Cały Wszechświat i Ziemia jest stosunkowo młoda. Nasz pogląd na sprawę stworzenia wyrażają po części takie kierunki jak: Kreacjonizm Młodej Ziemi, Inteligentny Projekt, doskonałe zestrojenie i nieredukowalna złożoność.

Referencje biblijne: Rdz 1, Hbr 1,1

7. Uznajemy dwa Ustanowienia Chrystusowe: Chrzest na odpuszczenie grzechów i Wieczerzę Pańską.

A) CHRZEST

Greckie słowo „baptidzo” oznacza myć, zanurzać i przeszło do terminologii chrześcijańskiej jako terminus technicus czynności związanej z aktem inicjacji chrześcijańskiej. Występuje w Nowym Testamencie ok. stu razy, wliczając w to również obmycia rytualne żydów, chrzest Jana Chrzciciela, chrzest w Duchu Świętym.

Jest on znakiem wspólnoty z Chrystusem w Jego śmierci i zmartwychwstaniu, rzeczywistością wszczepienia w Chrystusa i rzeczywistością przebaczenia grzechów.

Chrzest jest wykonywany w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego przez zanurzenie w wodzie.

Chrzest jest przykazaniem Pańskim, a jego konieczność nie podlega dyskusji.
W nauczaniu Jezusa Chrystusa i apostołów Chrzest ma wiele odniesień i obrazów, które pozwalają stwierdzić, że mamy do czynienia z rzeczywistością złożoną i wieloznaczeniową. Obrazy najczęstsze to:

– chrzest, który zbawia (Mk 16,15),

– chrzest na odpuszczenie grzechów (Dz 2,38),

– chrzest jako obmycie z grzechów – uwolnienie od oskarżeń sumienia (Dz 22,16),

– chrzest jako pogrzebanie starego człowieka i, co się z tym wiąże, wzbudzenie z

martwych do nowego życia (Rz 6,3-8; Kol 2,12),

– chrzest jako narodzenie na nowo (Jan 3,5),

– chrzest jako przyobleczenie się w Chrystusa – utożsamienie z Chrystusem (Gal 3,27),

– chrzest jako Arka Noego, która zbawia (1Pi 3,21),

– chrzest jako obraz przejścia Izraela przez Morze Czerwone.

Przez wiarę i Chrzest stajemy się częścią Ciała Chrystusa = Kościoła.
Chrzest uznajemy za końcowy akt procesu Narodzenia Na Nowo.
Chrzest nie tylko wskazuje na nawrócenie i inne rzeczywistości duchowe (takie jak: obmycie i uwolnienie z grzechów, oczyszczenie sumienia ze wszystkich obciążających win, zmartwychwstanie do nowego życia itp.), ale je przede wszystkim poświadcza.
Zgodnie z przykazaniem Jezusa Chrystusa, Chrzest może mieć miejsce wówczas, gdy człowiek uwierzy (Mk 16,16; Mt 28,18-20; Hbr 11,6) – gdy nawróci się poprzez prawdziwe i szczere upamiętanie, odrzuci grzech wyrażając szczerą pokutę, wyzna Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela (Dz 2,38.39; 8,37; 10,44-48; 16,30-32) oraz wyrazi chęć bycia we wspólnocie (Dz 2,41-42; 2,47; 4,4).
Chrzest, w znaczeniu biblijnym, musi być aktem wolnym ze strony człowieka.
Odmawiamy Chrztu:

– niemowlętom i małym dzieciom,

– osobom nienawróconym lub o nieszczerych intencjach,

– osobom znajdującym się w stanie utraty przytomności, śpiączce, w stanie śmierci

klinicznej itp.

– osobom o średnim i dużym zaburzeniu psychicznym; w tym wypadku istotnym elementem jest z jednej strony orzeczenie lekarskie, z drugiej zaś – odpowiedzialne zachowanie Pastora i Rady Starszych Wspólnoty, którzy są zobowiązani do zbadania sprawy i podjęcia decyzji.

Zgodnie z nauką apostolską o jedyności Chrztu (Ef 4,5) uważamy, że pewne akty chrzcielne czynione przez niektóre Kościoły, Wspólnoty i Organizacje nie są realizowane zgodnie z zasadami Pisma Świętego i w związku z tym uznajemy za nieważne chrzty:
a) udzielone w wieku niemowlęcym,
b) udzielone osobom nienawróconym,
c) udzielone niepoprawnie teologicznie lub formalnie, tj. wówczas gdy np.:

– została naruszona zasada właściwej motywacji, jak w przypadku przymusu psychicznego czy fizycznego (np. osoba chrzczona nie w pełni decydowała o tym, czy chce być ochrzczona, jak to może mieć miejsce u ludzi z zaburzeniami psychicznymi lub u dzieci, na których rodzice wymusili taką decyzję);

– chrzest został udzielony przez nieupoważnionego do tej czynności chrzciciela i można mieć uzasadnione wątpliwości co do poprawności formalnej udzielonego chrztu; nie istniały przy tym żadne okoliczności usprawiedliwiające takie postępowanie chrzczącego, a ochrzczony ma w tej kwestii wątpliwości. W tym wypadku rozstrzygająca jest decyzja Pastora i Rady Starszych;

– materia lub forma chrztu nie zostały zachowane;

– mamy do czynienia z udzieleniem go przez osoby o przekonaniach antytrynitarnych.

W takich sytuacjach wymagane jest udzielenie Chrztu. Nie jest to jednak chrzest ponowny, gdyż poprzedni nie spełniał znamion Chrztu i w tej sytuacji uznać go należy raczej za akt zbliżony do Chrztu, ale nim niebędący. Zaleca się, aby decyzję o powtórzeniu Chrztu Pastor i Rada Starszych podejmowały ze szczególną rozwagą.

Katechumeni poniżej 16 roku życia pragnący przyjąć Chrzest muszą mieć zgodę rodziców lub innych opiekunów prawnych.
Materią Chrztu jest woda. Dla ważności Chrztu nie ma znaczenia, czy jest on dokonywany w rzece, morzu, jeziorze, w innych zbiornikach naturalnych, czy też w zbiornikach sztucznych, takich jak baseny i baptysteria. Istotne jest jednak, aby zbiornik wodny nie deprecjonował powagi Chrztu. Ze względu na świętość Słowa Bożego zaleca się zwrócenie uwagi na otoczenie, w jakim Chrzest jest dokonywany.
Do formy Chrztu zaliczyć należy: złożenie wyznania wiary przez katechumena, wezwanie Imienia Bożego i akt całkowitego zanurzenia dokonany przez chrzciciela.
Przed wezwaniem Imienia Bożego i zanurzeniem, katechumen powinien złożyć wyznanie wiary, odpowiadając na trzy pytania chrzciciela, na przykład:

– Bracie/Siostro [imię], czy wierzysz, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym?

– Czy wyznajesz, że On umarł za twoje grzechy i zmartwychwstał dla twojego usprawiedliwienia?

– Czy pragniesz przyjąć chrzest na odpuszczenie grzechów?

– Czy ślubujesz służyć Jezusowi Chrystusowi do końca swoich dni?

Chrzciciel wypowiada formułę chrzcielną w brzmieniu: Na podstawie twojego wyznania wiary i pragnienia Chrztu – chrzczę ciebie w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Nie praktykujemy Chrztu w formule ograniczonej tylko do Imienia Pana Jezusa Chrystusa. Stwierdzamy, że Księga Dziejów Apostolskich podaje jedynie opisy Chrztu, a nie formułę chrzcielną.
Zaleca się, żeby chrzciciel ubrany był zgodnie z powagą chwili. Najlepszym strojem na tę okazję jest toga lub inny ubiór duchownego np. czarne spodnie, koszula, krawat.
Zaleca się, żeby katechumen ubrany był w ubiór koloru białego. Należy także zwrócić uwagę, aby przestrzegać zasad skromności i nie dopuścić do skąpego lub nieprzyzwoitego stroju przewidując zachowania mokrego materiału.
Osoba ochrzczona otrzymuje świadectwo chrztu na piśmie.
Osoba ochrzczona w naszej Wspólnocie poprzez sam akt chrztu wyraża tym samym pragnienie wejścia w Przymierze stając się Członkiem Wspólnoty. Od tej reguły mogą być wyjątki.

B) WIECZERZA PAŃSKA

Uczestnicząc w Wieczerzy Pańskiej pod dwiema postaciami: chleba i wina, Wspólnota wspomina śmierć Chrystusa.

Akt ten określa się następującymi terminami:

– Wieczerza Pańska (1 Kor 11,20)

– Łamanie Chleba (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19; Dz 2,42.46; 20,7;

1 Kor 10,16.17ab; 11,23.26-28)

– Stół Pański (1 Kor 10,21)

– Kielich i chleb (1 Kor 10,16.17.21; 11,25-28)

– Komunia w znaczeniu wspólnoty (1 Kor 10,17.21.30; 1 Kor 10,16.18.20)

– Eucharystia w znaczeniu dziękczynienia (Mt 26,26; Mk 14,22n; Łk 22,19;

1 Kor 11,24).

W niniejszym Komentarzu używa się terminu Wieczerza Pańska.

– Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej opisują trzej pierwsi Ewangeliści i Apostoł Paweł (Mt 26,26-29; Mk 14,22-26; Łk 22,19-20; 1 Kor 11,23-32). Wieczerza swoimi korzeniami sięga uczty paschalnej (Wj 12; por. Łk 22,15). Aby lepiej zrozumieć intencje Pana Jezusa, należy rozważać wydarzenia Wieczerzy w nawiązaniu do wyjścia Izraelitów z Egiptu, a szczególnie wszystkiego, co dotyczy baranka paschalnego i samego przebiegu uczty paschalnej. Izrael miał obchodzić Paschę na pamiątkę zbawczego wydarzenia (Wj 12,14). Obchodzenie Paschy należało do przykazań nałożonych przez Boga na Izraela (Wj 12,14; por. Łk 22,19; 1 Kor 11,24.25), a łamanie tego nakazu obwarowane było groźbą usunięcia z ludu (Lb 9,13).

– Zgodnie z nauką apostolską „naszą Paschą” jest Chrystus (1 Kor 5,7), co czyni ze śmierci i zmartwychwstania Pana centralne wydarzenie w dziejach zbawienia. Z tego też powodu wspominanie (anamnesis) wydarzenia Krzyża jest istotnym elementem chrześcijańskiego nabożeństwa.

– Udział w Wieczerzy Pańskiej jest uczestniczeniem przez wiarę w jedynej, zbawczej ofierze Jezusa Chrystusa, złożonej na krzyżu.

– Obecność Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej jest rzeczywista, ale duchowa, nie materialna.

– Wieczerza Pańska nie jest składaniem Chrystusa w ofierze i nie ma w niej żadnej innej ofiary, poza ofiarą uwielbienia i dziękczynienia (Hbr 13,15), jaką chrześcijanie nieustannie składają Bogu za Jezusa Chrystusa. Chrystus nakazał błogosławić chleb i wino, by w ten sposób poświęcić je jako widzialne znaki Jego niewidzialnego Ciała i Krwi. Chleb jest „społecznością ciała Chrystusowego”, kielich jest „społecznością krwi Chrystusowej”.

Elementy Wieczerzy Pańskiej: chleb i wino, w taki sposób odnoszą się do Chrystusa, że można je nazywać Jego Ciałem i Krwią (1 Kor 10,16), choć w swojej istocie i naturze nie przestają być nadal rzeczywistym chlebem i winem.

– Spożywanie chleba i picie wina podczas Wieczerzy Pańskiej musi być połączone z wiarą, gdyż elementy te same w sobie nie mają mocy sprawczej, a stają się sądem dla tych, którzy podchodzą do tych świętych znaków bez wiary.

– Wieczerza Pańska to widzialne Słowo, przez które Wspólnota głosi śmierć Pana, Jego zmartwychwstanie i powtórne przyjście w chwale; jest też świadectwem jedności Kościoła.

– Wieczerza Pańska obejmuje:

1) rozważanie stosownych fragmentów Pisma Świętego (w tym słów Ustanowienia 1 Kor 11,23-26),

2) modlitwę dziękczynną i błogosławieństwo poszczególnych elementów,

3) łamanie i spożywanie chleba oraz picie z kielicha.

– Materią Wieczerzy Pańskiej jest chleb i wino.

Chleb może być zarówno przaśny (na pamiątkę macy spożywanej w czasie Ostatniej Wieczerzy), jak i zwykły, tj. kwaszony (na pamiątkę Chrystusa, który stał się nowym zaczynem).

Wino powinno być gronowe, alkoholowe i najlepiej czerwone. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie soku winogronowego. Wino podaje się w jednym kielichu jeśli technicznie jest to do przeprowadzenia. Tej kwestii jednak nie dogmatyzujemy i przy większej liczbie uczestników dopuszcza się dwa, trzy lub więcej kielichów, a nawet stos kieliszków. Ważne jest aby pamiętać, że to jest nadal jeden i ten sam kielich i mimo, że kielichów jest wiele to modlimy się nad jednym. Jest to ważny wyraz jedności z Chrystusem

Wieczerzę Pańską sprawujemy na każdym niedzielnym nabożeństwie wspólnotowym.

Wieczerza Pańska powinna być godnie sprawowana z szacunkiem i godnością.

Do Wieczerzy Pańskiej mają prawo przystępować wyłącznie osoby nawrócone i ochrzczone.

W Wieczerzy Pańskiej nie mogą uczestniczyć osoby, które w ramach dyscypliny kościelnej zostały tego prawa pozbawione.

Po zakończeniu nabożeństwa pobłogosławione dary powinny być traktowane z poszanowaniem, a jeżeli są chorzy, którzy zostali w domu to można ją rozwieźć do domów wraz z wizytą duszpasterską.

Wieczerzę Pańską można sprawować również w miejscu przebywania osób chorych i niedołężnych. Należy przy tym zadbać o właściwą i godną oprawę tej uroczystości.

Referencje biblijne: Mt 3,16; 28,18-20; Mk 16,15-16; Dz 2,38. 41; 9,10-18; Rz 6,3-10; Rdz 12; Mt 26,17-30; Mk 14,12-26; Łk 22,7-23; 24,29-31; J 13,21-30; 1 Kor 10,16-21; 11,23-34.

8. Uznajemy Napełnienie Duchem Świętym. Przeżywanie pełni Ducha Świętego, Jego owoców i darów oraz wierzymy w uzdrowienie chorych jako znak łaski i mocy Bożej.

Duch Święty jest trzecią, Boską Osobą Trójcy Świętej. Z Jego natchnienia powstało Pismo Święte. Z Ducha Świętego począł się Jezus Chrystus, który również „przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu”. Duch Święty jest obecny w człowieku od momentu kiedy oddał on swoje życie Jezusowi Chrystusowi i zaprosił Go do swojego serca uznając Go swoim osobistym Panem i Zbawicielem. Od tego momentu wraz z Chrystusem zaczyna zamieszkiwać w człowieku Bóg Ojciec i Duch Święty czyli całe Bóstwo tak doskonale, że ciało tego człowieka można nazwać wręcz Świątynią Ducha Świętego (1 Kor 3,16). Innym wydarzeniem jest Napełnienie Duchem Świętym, które może być wydarzeniem powtarzalnym w życiu chrześcijanina (Ew. Jn 20,22; Dz Ap 2,4, Dz Ap 4,31).

Referencje biblijne: Rdz 1,2; Ps 139,7; Iz 11,2; Mt 12,31; Łk 2,27; 4,18; 11,13; J 4,24; 14,16?17.26; 15,26; 16,13; Dz 2,4; 16,7; 21,11; Rz 1,4; 8,9.14; 1 Kor 6,19; 12,4.8-13; 2 Kor 1,22; 3,17; Ga 4,6; 1 P 1,11; 4,16; Ap 22,17

Napełnienie Duchem Świętym jest szczególnym wyposażeniem człowieka do chrześcijańskiego życia w mocy. Podczas Napełnienia Duchem Świętym udzielane są duchowe dary łaski ku budowaniu Ciała Chrystusowego czyli Kościoła, dla skutecznej służby i świadectwa. Znakiem Napełnienia Duchem Świętym jest przemienione życie i duchowe dary łaski Bożej, między innymi mówienie innymi językami (glosolalia).

Referencje biblijne: Mt 3,11-12; Mk 1,8; Łk 3,16; 12,49-50; J 1,33; Dz 1,5; 2,4.17.38-39; 8,14-17; 10,44; 19,6; 1 Kor 12;14; Ef 4,4-16.

9. Spotykamy się w każdą Niedzielę trwając w Nauce Apostolskiej, Wspólnocie, Łamaniu Chleba i w Modlitwach, aby rozpamiętywać zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.

Referencje biblijne: Dz Ap 2,42, 1 Kor 11,26, Dz Ap 20,7, 1 Kor 16,2, Ap 1,10.

10. W sposób szczególny chcemy upamiętnić cztery najważniejsze wydarzenia: Narodzenie Pańskie, Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa, Wniebowstąpienie oraz Zesłanie Ducha Świętego.

Upamiętnianie tych wydarzeń lub nie w żaden sposób nie wpływa na fakt, że samo zbawienie się dokonało w Jezusie Chrystusie jednak chcemy, aby wyznanie wiary Kościoła Chrześcijańskiego w Rzeszowie zawierało ten zapis. W naszym podejściu nie przywiązujemy wagi do dat, ale skupiamy się na istocie każdego z wydarzeń. Jeżeli jednak ktoś ma inne przekonanie stosujemy tutaj zasadę z Listu do Rzymian 14,5-6: „Jeden robi różnicę między dniem a dniem, drugi zaś każdy dzień ocenia jednakowo; niechaj każdy pozostanie przy swoim zdaniu. Kto przestrzega dnia, dla Pana przestrzega; kto je, dla Pana je, dziękuje bowiem Bogu; a kto nie je, dla Pana nie je, i dziękuje Bogu”.

KWESTIE DODATKOWE

A. CHRZEŚCIJAŃSKA WSPÓLNOTA EWANGELICZNA „JEZUS JEST PANEM” W RZESZOWIE = WSPÓLNOTA WIERZĄCYCH

Założycielem Kościoła jest sam Jezus Chrystus. Do Kościoła Powszechnego należą ludzie wierzący i odrodzeni z Ducha Świętego zarówno żyjący na ziemi, jak i ci, którzy „zasnęli w Chrystusie”. Ci, którzy odeszli do wieczności stanowią Kościół Tryumfujący, zaś jeszcze żyjący na ziemi – Kościół Pielgrzymujący. Głową Kościoła jest Jezus Chrystus. Do budowania Kościoła – Ciała Chrystusowego Pan ustanowił odpowiednie służby np. biskupów, prezbiterów, pasterzy, nauczycieli, ewangelistów, diakonów.

Referencje biblijne: Wj 40,34-38; Mt 16,18; 18,15-20; 28,18-20; Dz 2,41-44; 11,26; 15,1-35; 20,17-38; Rz 1,7; 1 Kor 12,12-31; Ef 1,10.22-23; 4,1-16; 5,23-32; Kol 1,18-19; Hbr 12, 18-24; Ap 2; 3.

B. RZECZY OSTATECZNE

Bóg wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez Jezusa Chrystusa. W dniu tym będą sądzeni wszyscy ludzie oraz upadli aniołowie z szatanem na czele. Nastąpi wówczas powszechne zmartwychwstanie: sprawiedliwych w przemienionym ciele do życia wiecznego, niesprawiedliwych zaś – na wieczne potępienie. Dziedzictwem sprawiedliwych będzie „nowe niebo i nowa ziemia, w których sprawiedliwość mieszka”, zaś dziedzictwem niesprawiedliwych będzie „jezioro ogniste – to jest śmierć druga”. Pozostałe kwestie pozostawiamy indywidualnemu zrozumieniu i nie są regulowane przez Wyznanie Wiary.

Referencje biblijne: Rdz 3,19; Wj 3,1-6; Kzn 12,7; Hi 19,25-27; Mt 24,1-44; 25,1-13.31-46; Łk 16,19-31; 20,27-38; J 11,23-27.32-44; Dz 2,29-32; 13,36-39; Rz 1, 1-4; 14,7-9; 1 Kor 3,10-17; 15,1-55; 2 Kor 5,1-10; Flp 2, 9; 1 Tes 4,13-18; 5,1-11; 2 Tes 1,6-10; 2,1-l2; Hbr 13,8; 1 P 1,10-12; 2 P 2,4-13; 3,1-13; Jud 6-9.14-15; Ap 20-22.

C. UZDROWIENIE CHORYCH

Wierzymy w uzdrowienie chorych. Jezus Chrystus umierając na krzyżu przyjął na siebie karę za grzech. Skutki grzechu jednak zostały. Fizyczne, przemijające i niedoskonałe ciało człowieka zostanie przemienione w ciało chwalebne, podobne do ciała Jezusa Chrystusa dopiero w chwili powtórnego Jego przyjścia kiedy „to, co skazitelne przyoblecze się w nieskazitelność”. Bóg jednakże okazuje łaskę uzdrowienia również w doczesności ponieważ Jezus Chrystus jest ten sam wczoraj, dzisiaj i na wieki (Hbr 13,8).

Referencje biblijne: Wj 15,26; Lb 12,10-16; 21,4-10; 2 Krl 21,1-11; Iz 38,1-8; 53,4-5; Mt 8,1-17; 9,12; 10,1.8; Mk 2,17; 16,17-18.20; J 5,31; Dz 3,1-9; 5,12-16; 10,32-35; 1 Kor 12,9.28; Filipian 3,21; 1 Tm 5,23; 2 Tm 4,20; Jk 5,13-16.

D. OPĘTANIE

Ofiara Jezusa Chrystusa dokonana na krzyżu jest doskonała. Całkowicie zmazuje wszelki grzech w tym grzechy pokoleniowe. Rozrywa wszelkie „kajdany” i zniewolenia oraz łamie wszelkiego rodzaju przekleństwa ponieważ „Bóg uwolnił nas od wszelkiego zła” Tyt 3,4. Nie można dodać do niej już niczego więcej w taki sposób, aby ją uzupełnić i wzmocnić co do działania lub mocy. W momencie zaproszenia Jezusa Chrystusa do swojego życia otrzymujemy Ducha Świętego, który zaczyna w nas mieszkać tak, że nasze ciało jest nazwane Świątynią Ducha Świętego. Jesteśmy więc chronieni przed wszelkim złem (2 Tes 3,3). Stoimy zatem na stanowisku, że opętany przez demona lub ducha nieczystego może być tylko człowiek niewierzący. Natomiast chrześcijanin prawdziwie odrodzony do nowego życia z Bogiem i trwający w wierze jest chroniony przez Boga i nie może być opętany przez demona, ani nie może być zniewolony żadnym duchem nieczystym lub znajdować się pod jakimkolwiek przekleństwem. Zgadzamy się, że człowiek wierzący może być kuszony przez diabła który to może wywierać na niego presję zgodnie z tym co jest napisane: „przeciwnik wasz, diabeł, krąży niby lew ryczący wokół was, wypatrując, kogo by pożreć” (1 Ptr 5,8).

Referencje biblijne: 2 Tes 3,3; Tyt 3,4; 1 Ptr 5,8

E. MAŁŻEŃSTWO

Zapis o małżeństwie i jego istocie oraz temu co z niego wynika jest bardzo dla nas ważny i dlatego zamieszczamy go jako Wyznanie Wiary Kościoła Chrześcijańskiego w Rzeszowie.

Małżeństwo zostało ustanowione przez Boga w akcie stworzenia.

Jest to monogamiczny i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety. (Rdz 2,23-24; Mt 19,5-6; Mk 10,6-12; Ef 5,31), oznacza to, że może być zawarty tylko miedzy jednym mężczyzną i jedną kobietą. Nie może być zawarty miedzy bliskimi krewnymi, ponieważ jest to zabronione przez Słowo Boże.

Małżeństwo uważa się za zawarte z chwilą złożenia ślubowania mającego charakter aktu publicznego zgodnego z obowiązującymi normami prawnymi i kościelnymi. (Rdz 24,67; 29,22-23; Sdz 14,10; Rt 4,11-13; Mt 1,18-21;).

Zawieranie związku małżeńskiego przez osobę wierzącą z osobą niewierzącą – mimo ważności tego małżeństwa – uważa się za niezgodne z wolą Bożą (2Kor 6,14-16).

Rozwód zawsze jest złem (Ml 2,13-16; Mt 19,8; Mk 10,9). Uznaje się dopuszczalność rozwodu w trzech przypadkach szczególnych przedstawionych w Nowym Testamencie: Klauzula Mateuszowa (5,32; 19,9) i obie Klauzule Pawłowe czyli 1Kor 7,11 i 1Kor 715. Powtórne małżeństwo jest możliwe, gdy rozwód nastąpił w wyniku Klauzuli Mateuszowej lub drugiej Klauzuli Pawłowej. W przypadku pierwszej Klauzuli Pawłowej możliwy jest tylko rozwód. W szczególnym przypadku kiedy rozwód nastąpił jeszcze przed nawróceniem człowieka jego sytuację należy rozpatrzeć indywidualnie i ze szczególną ostrożnością.

Pastorem, Starszymi, Diakonami i Diakonisami nie mogą być osoby będące w drugim związku małżeńskim, gdy pierwszy związek rozpadł się wówczas kiedy osoba była już osobą odrodzoną (1Tm 3,2.11-12; Tt 1,5-7).

Współżycie płciowe przedmałżeńskie i pozamałżeńskie, współżycie homoseksualne oraz inne zboczenia seksualne są grzechem (Kpł 18,22-23; Pwt 5,18; 22,13-29; Mt 1,18-25; 5,27-28; Łk 1,34; Hbr 13,4; Rz 1,26-27).

Celem małżeństwa jest wspólnota oraz pomoc wzajemna. Uznajemy świętość pożycia płciowego w małżeństwie, przez które realizuje się biblijna zasada: „staną się jednym ciałem” i które służy zarówno prokreacji jak i czerpaniu przyjemności oraz okazywaniu sobie wzajemnej miłości i uczuć (Rdz 2,24; Kzn 9,9; 1Kor 6,16; 7,3-5).

Małżonkowie mają prawo do planowania rodziny zgodnie z ich chrześcijańskim sumieniem. Dopuszcza się stosowanie środków antykoncepcyjnych za wyjątkiem środków wczesnoporonnych. Aborcja jest grzechem (Rdz 1,28; Wj 20,13).

Zasadą małżeństwa jest jego nierozerwalność i tak podkreślamy to w wyznaniu wiary Kościoła Chrześcijańskiego w Rzeszowie. .

Referencje biblijne: Rdz 1,26-28; 2,20-25; 24,1-67; Ne 13,25-27; Mt 19,3-12; Mk 10,1-12; Ef 5,21-32; 1 Kor 7,2-40; 1 Tm 3,2.12; 4,3; Hbr 13,4.

F) BŁOGOSŁAWIEŃSTWO DZIECI

Zgodnie z przesłaniem Pisma Świętego powierzamy dzieci Panu. Jest to modlitwa Wspólnoty o Boże Błogosławieństwo dla dziecka i jego rodziców (Mt 19,13-15; Mk 10,13-16; Łk 18,15-17).

Uroczystość ta nie jest substytutem Chrztu.

Dodatkowe informacje zewnętrzne o Wyznaniu Wiary Kościoła w Rzeszowie:

Dodatkowe informacje na bieżąco o naszym Wyznaniu Wiary Kościoła w Rzeszowie można uzyskać na naszej stronie na Facebook: https://www.facebook.com/JezusToPan

Bardzo polecamy również blog naszego Pastora Piotra Gliściak na temat kreacjonizmu: www.kreacjonista.pl oraz jego kanał na YouTube o nazwie PASTOR KREACJONISTA.

Jeśli potrzebujesz jakiejkolwiek pomocy skontaktuj się z nami – pastor Piotr Gliściak 739 403 516