Duch Święty jest inną Osobą od Ojca i Syna
W tym miejscu muszę bardzo wyraźnie podkreślić, że Duch Święty jest Inną Osobą od Osoby Ojca i Osoby Syna.
Duch Święty jest Bogiem, jak jest Nim Ojciec.
Duch Święty jest Bogiem, jak jest Nim Syn.
Ale Duch Święty nie jest Ojcem, ani nie jest Synem.
Omówimy to bardziej szczegółowo w temacie: „Trzy odrębne Osoby, ale Jeden Bóg”. Samą tezę muszę jednak sformułować już tutaj.
Przywołam kilka tekstów:
1) Pierwszy to chrzest Jezusa Chrystusa:
„I stało się w owe dni, że przyszedł Jezus z Nazaretu Galilejskiego i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. I zaraz, kiedy wychodził z wody, ujrzał rozstępujące się niebiosa i Ducha nań zstępującego jako gołębica. I rozległ się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem. I zaraz powiódł go Duch na pustynię”. [Biblia Warszawska, Mar 1,9-12]
Widzimy tutaj Jezusa Chrystusa ochrzczonego przez Jana Chrzciciela, a zaraz potem kogoś innego niż Jezus – bo Ducha Świętego zstępującego na Jezusa pod postacią gołębicy (nie oznacza to, że Duch Święty jest gołębiem) i odzywa się jeszcze Głos (nie oznacza to, że Ojciec jest głosem) z nieba mówiący do Jezusa: „Tyś jest Syn Mój umiłowany(…)”. Ten głos nie jest Jezusem ani Duchem. Po tym zaraz nie Jezus sam siebie, ale ktoś inny od niego bo Duch „zawiódł go na pustynie”.
2) Drugi tekst to niedawno przywoływany o bluźnierstwie przeciwko Duchowi Świętemu:
„Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone. A jeśliby ktoś rzekł słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone; ale temu, kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku ani w przyszłym”. [Biblia Warszawska, Mat 12,31-32]
Jezus mówi tutaj, że bluźnierstwo może być wybaczone. Jego pierwotni słuchacze, czyli Żydzi rozumieli na pewno, że Jezus mówi o bluźnierstwie przeciw Bogu Ojcu. Ale Jezus naucza dalej, że także bluźnierstwo przeciw Synowi może byc wybaczone. Natomiast bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu nigdy nie zostanie wybaczone. Wyraźnie zatem bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu nie jest tym samym co bluźnierstwo przeciw Ojcu lub Synowi. Aby tak było, Duch Święty musi być odrębny od Ojca. Musi być odrębny od Syna.
3) Tekst trzeci to tekst, który mówi o Duchu Świętym jako o „Pocieszycielu” = Parakletos:
„Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o mnie”. [Biblia Warszawska, Jan 15,26]
Kiedy Jezus tak mówi, jasne jest, że Duch Święty nie jest Jezusem Chrystusem, bo to Jezus bowiem obiecuje Go przysłać: „Ja wam poślę”. Jest również jasne, że Duch Święty nie jest Ojcem, Chrystus bowiem posyła Go „od Ojca”. Każdy z Nich jest Bogiem, każdy z Nich jednak jest odrębny.
Prawda jest taka, że „w Bogu są trzy Osoby: Ojciec, Syn i Duch Święty; te trzy osoby są Jednym Bogiem; są współistotne i równe mocą i chwałą”.